Od samog nastanka, kao i danas, istu umetničku vredost imaju tzv. orijentalni tepisi. Prvi među njima i najpoznatiji u svetu jesu persijski tepisi. Napravljeni su ručno, čvorovanjem. Pa tako jedan tepih visokog kvaliteta i vrednosti može da ima između 200 i 500.000 čvorova. Danas su to tepisi odličnog dizajna, kvaliteta i visoke umetničke vrednosti.
Najstariji tepih je zapravo persijski tepih, koji vodi poreklo iz V veka pre nove ere. Godine 1949. ruski arheolozi su ga našli na Altajskim planinama i to je čuveni Pazirik tepih. Ono što je veoma zanimljivo jeste da se ovaj tepih veličine 200×183 cm, sa 36 čvorova, danas nalazi u Ermitažu u Sank Petersburgu. Postavlja se pitanje kako je on opstao sve te godine? Iza toga stoji zanimljiva priča. Naime, kada su ga arheolozi pronašli, bio je zamrznut. Smatra se da su provalnici prilikom pljačke sibirske grobnice, ostavili rupu kroz koju je ušla voda, natopila tepih, koji se smrzao i pretvorio u led. Na ovaj način, tepih se praktično konzervirao i obezbedio prirodnu zaštitu hiljadama godina. Ovo je upravo i odgovor, kako je on, kao tepih od prirodnih materijala, opstao u odnosu na druge daleko mlađe primerke koji su odavno propali.
Kineski tepisi su primer tepiha visokog kvaliteta. Smatra se da su Anadolci najvičniji u pogledu proizvodnje kvalitetnih tepiha. Oni imaju poseban izgled, budući da čine kombinaciju cvetova i geometrijskih figura, kineskih slova ili oslikavaju prizore iz svakodnevnog života. Vlada mišljenje da su tepisi u Evropu stigli u XVI veku i to upravo iz Turske.
Egipatski tepisi takođe su čuveni orijentalni tepisi nastali ručno, čvorovanjem. Spadaju u grupu visoko kvalitetnih, elegantnih podnih prekrivača u pogledu materijala i izgleda.
Osnovna karakteristika originalnosti i kvaliteta orijentalnih tepiha jeste upotreba prirodnih materijala u izradi (vuna, svila, lan, pamuk), kao i broj čvorova u njihovom sastavu (od 500.000 do više milionskih cifri). Do danas gotovo ne postoje modeli koji bi im mogli parirati.
Za razliku od ovih vrsta tepiha, tokom dvadesetih i tridesetih godina XX veka na zapadu je došlo do izrade tepiha od veštačkih, sintetičkih i polisintetičkih vlakana. Upotrebom ovih materijala započela je nova era u razvoju i proizvodnji tepiha.
